فرا رسیدن زادروز مسعود حضرت عیسی مسیح علیه السلام پیامبر بلندپایه الهی مبارک

حضرت عیسی بن مریم(ع) یکی از پیامبران اولوالعزم است که هم تولد و هم زندگی و هم پایان کار او، همراه با معجزه بوده است. او با اراده خداوند، بدون داشتن پدر، از مادری پاکدامن و موحد به نام مریم به دنیا آمد.

خلقت عیسی(ع) برخلاف سنت جاری در بشر است؛ چراکه هر فرزندی دارای پدر و مادر است، ولی او بدون پدر به دنیا آمد. همین مسئله باعث شد که از این شگفتی و معجزه بپندارند که او مخلوق نیست. اما قرآن بر این پندار خط بطلان کشیده و فرموده است:

«إِنَّ مَثَلَ عِیسَی کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ کُن فَیَکُونُ؛ آفرینش عیسی برای خداوند چون آفرینش آدم است که او را از خاک آفرید. سپس به او گفت: موجود شو! بی درنگ موجود شد».

مسیحیان می گفتند: عیسی پسر خداست، یا می گفتند: عیسی خداست، و یا می گفتند: یکی از اقانیم ثلاثه است؛ اما قرآن کریم که خود معجزه بزرگ الهی است، با استدلالی ساده و درخور فهم و در عین حال قوی و استوار، عیسی(ع) را با آدم مقایسه کرده، تا شاید مسیحیان اندیشمند بیدار شوند و با این مقایسه، حکم کنند که اگر پدر نداشتن موجب خدا بودن یا فرزند خدا بودن است، نداشتن پدر و مادر که امتیازی بزرگ تر است، به طریق اولی، موجب خدا بودن یا فرزند خدا بودن آدم است. در حالی که تاکنون، هیچ کس آدم را خدا یا فرزند خدا ندانسته است.

معجزه های آن حضرت در اول زندگی اش بسیار بوده است. مانند: تکلم در دوران نوزادی، شفا دادن افراد نابینا و بیمار، زنده کردن مردگان و سایر موارد که همه به فرمان و اراده خداوند به وقوع می پیوسته است.

رسالت عیسی(ع)

عیسی(ع) در عصری پرآشوب و آشفته و مملو از ظلم و ستم ظهور کرد؛ عصری که نیاز به یک رهبر آسمانی که مردم منحرف را اصلاح و از بدبختی ها و گمراهی ها نجات بخشد، کاملاً احساس می شد.

حضرت عیسی(ع) رسالت خویش را اعلام داشت و مردم را به تقوا، خداپرستی و دعوت به حق فراخواند. آن حضرت در نجات بخشیدن یهود و نابود کردن ریشه های انحراف آنان، رنج ها برد و فداکاری ها کرد. بنابر فرموده قرآن، او خطاب به بنی اسرائیل می گفت: «ای بنی اسرائیل! خداوند را که پروردگار من و پروردگار شماست بپرستید. هر کس به خداوند شرک بورزد، بهشت بر او حرام می شود و سرانجام او دوزخ است».

آن حضرت با خرافه ها و تحریف هایی که در دین حضرت موسی(ع) به وجود آمده بود مبارزه کرد. اما پیشوایان یهود که با آمدن حضرت عیسی(ع) مقام و جایگاه خود را از دست رفته می پنداشتند، از رسالت او بیمناک بودند، علیه او فتنه انگیزی می کردند. سرانجام مصمم شدند آن حضرت را به قتل برسانند. اما خداوند او را از نظر آنان پنهان نگاه داشت و آنان فرد دیگری را که با حضرت عیسی(ع) شباهت یافته بود، به اشتباه به دار آویختند و همچنان در اشتباه ماندند و گمان بردند که حضرت را به صلیب کشیده اند. این واقعیت در قرآن به صراحت ذکر شده است.